این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزههای هستیشناسی اسلامی بر افزایش رضایت زناشویی زنان متأهل انجام شده است. روش تحقیق از نوع نیمهتجربی با پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود.
روش تحقیق
جامعه آماری شامل زنان مراجعهکننده به مرکز مشاوره خیریه باب الحوائج شهرستان میبد بود. از بین آنان، ۲۴ نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقهای آموزش آموزههای هستیشناسی اسلامی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند.
ابزار پژوهش
ابزار مورد استفاده، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود که پایایی و روایی آن در مطالعات مختلف تأیید شده است.
یافتهها
نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) نشان داد که ارائه آموزههای هستیشناسی اسلامی منجر به افزایش معنادار رضایت زناشویی در گروه آزمایش شده است. این افزایش در مرحله پیگیری یکماهه نیز حفظ شده بود.
نتیجهگیری
با توجه به یافتهها میتوان نتیجه گرفت که آموزههای هستیشناسی اسلامی میتوانند به عنوان یک روش مداخلهای مؤثر برای افزایش رضایت زناشویی در زنان متأهل مورد استفاده قرار گیرند. این یافتهها همسو با تحقیقات پیشین در زمینه نقش معنویت و باورهای دینی در تحکیم روابط زناشویی است.
کلیدواژهها
آموزههای هستیشناسی اسلامی، رضایت زناشویی، زنان متأهل، مشاوره خانواده، معنویت در ازدواج
